Dit najaar programmeert het Instituto Cervantes in samenwerking met het Huelva Ibero-American Film Festival en de OBA een filmcyclus die de diversiteit en kracht van cinema op het Ibero-Amerikaanse continent toont.
Op het programma: de sterke en veelzijdige cinema uit Centraal- en Zuid-Amerika. De Spaanstalige producties uit deze grote regio wordt lovend ontvangen op internationale festivals en trekt wereldwijd volle zalen. Deze dwarsdoorsnede bestaat uit films die minder bekend zijn bij het grote publiek, zoals die uit Peru en de Dominicaanse Republiek, maar omvat ook producties uit Argentinië en Colombia, landen die sinds het einde van de vorige eeuw tot de gevestigde orde binnen de filmwereld behoren.
09-10: Pizarro (19.30 uur)
07-11: Planta Permanente (19.30 uur)
04-12: Canción sin Nombre (19.30 uur)
12-12: Miriam Miente (19:30 uur)
Alle films zijn Spaanstalig, met Engelse ondertiteling en worden voorafgegaan door een korte inleiding.
Op het programma staan vier films die de vinger op de zere plek leggen. Ze laten zien hoe moeilijk het is om te leven met dromen en idealen en het verwezenlijken daarvan. In Miriam miente en Canción sin nombre is de kijker getuige van de spanningen en de pijn die beide hoofdpersonages ervaren. Miriam miente geeft weer hoe in de eerste plaats de vrouw het slachtoffer is van sociale ongelijkheid en nieuwe omgangsvormen. De hoofdpersoon in Canción sin nombre wordt geconfronteerd met geweld en als daarna ook nog haar kind gestolen wordt, verandert haar leven in een nachtmerrie. Onenigheid op de werkvloer en de manier waarop die wordt aangepakt, zijn onderwerpen die in Planta permanente worden aangesneden. De film maakt duidelijk dat arbeidsconflicten geleidelijk aan minder zichtbaar zijn geworden, maar dat rechtvaardigheid nog altijd ver te zoeken is.
In Pizarro tenslotte, wordt het Colombiaanse historische geheugen benaderd vanuit het vertelperspectief van de hoofdpersoon en dat van haar vader, een commandant die na ondertekening van de vredesakkoorden werd vermoord.
Alle geselecteerde films vertellen verhalen van overzee die thema’s aanzwengelen die zo universeel zijn, dat we als toeschouwer aangespoord worden om het vanuit onze eigen cultuur en onze eigen identiteit te benaderen.