Een Cubaanse kunstenaar zonder papieren op zoek naar zichzelf in Europa; voetbal als maatschappelijke participatie in Mendoza, Argentinië; een Chileense migrant die na tien jaar België terugkeert naar zijn inheemse Mapucheroots; een Argentijnse immigrant tussen Antwerpen en Buenos Aires op zoek naar de oorsprong van de murga; drie kunstenaars in Mendoza en hoe kunst verandering teweegbrengt in een gestigmatiseerde buurt; met singer-songwriter Ricardo Gonzalez door Europa en een Cubaans-Belgische muziekgroep op professionele weg.
conSentido presenteert Cinebelgicano, een productiehuis dat lange en korte documentaires produceert op initiatief van regisseur Andrés Lübbert. Andere medewerkers zijn regisseur Simon Van Rompay, geluidsontwerper Alejandro Rivas Cottle, cameraman Jorge Lübbert en regisseur Miguel Luna. Het samenbrengen van bovengenoemde personages, met hun persoonlijke geschiedenis uit verschillende landen, ziet er ongeveer als volgt uit in de nieuwe trailer van het productiehuis:
Cinebelgicano zou even goed een Colombiaanse juglar, of troubadour, kunnen zijn die met zijn accordeon langs dorpen trekt om verhalen en nieuws te verspreiden. Of een wever in de Andes die betekenis vormgeeft aan de hand van patronen in stoffen. De documentaires van Cinebelgicano bieden stuk voor stuk een intieme inkijk in stukjes van de hedendaagse wereld. Met extra aandacht voor de dynamiek tussen Europa en Latijns-Amerika. De visie achter Cinebelgicano is het maken van “films met een sociale inhoud die een bijdrage kunnen leveren aan de gemeenschap”.
En niet alleen conSentido heeft de documentaires opgemerkt. Andrés Lübbert ontving deze maand mei nog de Vocatiobeurs voor zijn roeping als sociale filmmaker. Ieder jaar reikt de stichting Vocatio tien tot vijftien beurzen uit ter waarde van € 7500 tot € 10.000 zodat jongeren uit verschillende disciplines hun droom kunnen waarmaken. Prijzen op filmfestivals over de hele wereld en televisievertoningen maken van Cinebelgicano een prestigieus filmhuis. Voor wie van cijfers houdt: de 14 documentaires van Andrés speelden op 120 internationale festivals en vielen 18 maal in de prijzen.
De bewegende beelden spreken (aan) en komen voort uit de multiculturele omgeving waarin Andrés Lübbert opgroeide. Zoon van een Chileense vader met Duitse roots, ook regisseur, en een Belgische moeder woonde Andrés het grootste deel van zijn leven in België. De jonge regisseur legt conSentido uit dat hij in de eerste plaats Belg is en voor vele jaren alleen Belg was. Tot hij op negentienjarige leeftijd een zoektocht begon naar zijn identiteit en voor de eerste maal aankwam in Latijns-Amerika. In Chili om precies te zijn, waar hij zijn eerste documentaire filmde: Mi padre, mi historia.
Andrés werkt momenteel aan wat hij zijn levenswerk noemt, een bioscoopdocumentaire over zijn vader. Andrés noemt de Chileense dictatuur zelf ook als één van de lijnen in zijn werk. De Chileense dictatuur vanuit zijn persoonlijke plaats in de wereld in vier van zijn documentaires: “Son trabajos con distintas miradas, trabajos muy personales que siguen mi propio proceso de relacionarme con el tema.” (Het zijn werken met verschillende blikken, heel persoonlijke werken die mijn eigen proces van met het thema omgaan volgen.)
Een ander terugkerend onderwerp is de minder gekende, of genegeerde, underground realiteit van Mendoza, Argentinië, die Andrés samen met zijn vriend Miguel Luna in beeld bracht in drie documentaires. Ook de multiculturele realiteit en de Latijns-Amerikaanse gemeenschap in België reflecteert zich in het werk van Andrés. In de woorden van de regisseur: “Historias chiquitos, pero de personas valientes de corazones muy grandes” (Kleine verhalen, maar van dappere mensen met een groot hart.)
Andrés Lübbert en Cinebelgicano, documentaires over migratie, identiteit, en de kracht van passie en kunst in verschillende sociale kaders, onverbloemd en hoopvol.
Een recensie over MARICHIWEU, Venceremos por Siempre (2012, België, Andrés Lübbert).
Een con sentido stuk over MARICHIWEU, Venceremos por Siempre.
reageren