conSentido op Facebook 
conSentido op Twitter 
Film en Televisie
Ánima Buenos Aires: geestig en grimmig Argentinië in getekend vierluik
Dat animatie zo veel meer is dan Disney en Pixar, wordt elk jaar getoond op het Holland Animation Film Festival. Een van de lange films in 2013 is Ánima Buenos Aires, bestaande uit vier korte verhalen (van ongeveer twintig minuten) over Buenos Aires, ‘net zo divers als de stad zelf’. Inderdaad zijn de verhalen uiteenlopend, weliswaar gekenmerkt met telkens duidelijk overkoepelende thematiek. De film is samengesteld en geproduceerd door María Verónica Ramírez, ook verantwoordelijk voor de originele introductie die voorafgaand aan elke film terugkeert en een graffitisjabloon toont van een tangodansend paar dat in... » meer lezen
Uma História de Amor e Fúria: alternatieve geschiedenis van zes eeuwen Brazilië
In de Braziliaanse animatiefilm Uma Historia de Amor e Fúria van journalist, politicoloog en filmmaker Luiz Bolognesi wordt verhaald over ‘liefde en furie’ die de grenzen van tijd overstijgen. Dit gegeven doet denken aan het recente Cloud Atlas, maar is in Uma Historia… een stuk beter te volgen. De protagonist doorkruist bijna zeshonderd jaar Brazilië in een zich telkens herhalende geschiedenis, waarmee de film toont dat elke tijd dezelfde verschrikkingen van onrecht en onderdrukking kent. Maar ook dat sommige liefdes zo sterk zijn dat ze de tand des tijds altijd overleven. Het verhaal speelt zich steeds af... » meer lezen
NO (Pablo Larraín, 2012): Chile, la alegria ya viene!
In oktober 1988 verrasten de inwoners van Chili de wereld door met ruim 55% ‘nee’ te stemmen tegen een nieuwe termijn van dictator Augusto Pinochet, die al vanaf 1973 aan de macht was. De murw geslagen bevolking van Chili werd geraakt door de positieve campagne die de oppositie voerde voorafgaand aan het referendum dat Pinochet zelf had uitgeroepen. Tegen ieders verwachting in lukte het de oppositie om in hun schaarse zendtijd het volk te overtuigen van een ‘nee’ tegen nog eens acht jaar Pinochet. De film NO, van de Chileense... » meer lezen
Tres (Pablo Stoll Ward, 2012): subtiele toenadering in Uruguay
Het Uruguayaanse filmduo Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella, vaak liefkozend als ‘de twee Pablo’s’ aangeduid, ontving wereldwijd veel lof voor hun debuutfilm 25 Watts (2001) en diens opvolger, Whisky (2004). Binnen Uruguay werd juichend gereageerd op deze jonge cineasten die de tot dan toe nauwelijks bestaande nationale cinema van glans voorzagen en het land inhoudelijk een spiegel voorhielden. Dat de films niet licht opgevat dienen te worden maar heel veel over Uruguay vertelden, heb je hier kunnen lezen. Hun geplande derde film, toepasselijk Tres genaamd, werd na de tragische... » meer lezen
7 Días en La Habana: vluchtige ontmoetingen en menselijke emoties in Havana
Vanaf donderdag 19 juli is de film 7 Días en la Habana te zien in bioscopen door heel Nederland. Daarnaast organiseert het LAFF (Latin American Film Festival) van 19 t/m 21 juli een Cubaans filmprogramma rondom de release van de film Lantaren Venster in Rotterdam. Op Cuba worden er in kleine stapjes veranderingen doorgevoerd. Hoewel er voor de meeste inwoners nog niet veel verandert, lijkt het land met Raúl Castro aan het roer een vrijere koers te willen varen. Een bezoek van de Paus, positieve geluiden ten opzichte van het homohuwelijk, vrijgelaten... » meer lezen
‘Raising Resistance’: sojaproductie, opstandige boeren en de situatie in Paraguay
Hoewel de afgelopen jaren meer aandacht is gekomen voor de schaduwzijde van de mondiaal oprukkende soja-industrie, blijft het onderwerp vaak onderbelicht. Een relatief onbekend land als Paraguay als setting voor deze problematiek maakt de documentaire Raising Resistance (Bettina Borgfeld, David Bernet, 2011) de moeite waard voor wie hierover meer weten wil. Dit geldt zeker in het licht van recente ontwikkelingen waarbij president Fernando Lugo na uit de hand gelopen opstanden van landloze boeren eind juni 2012 werd afgezet door de Paraguyaanse senaat. Na een dictatuur van vijfendertig jaar gevolgd door nog eens... » meer lezen
Mosquita y Mari (Aurora Guerrero, 2012): gevoelige chicanas in Los Angeles
Mosquita y Mari, de eerste lange speelfilm van regisseuse Aurora Guerrero, vertelt het bescheiden verhaal van twee jonge chicanas, tienerdochters van Mexicaanse immigranten, in Los Angeles’ grotendeels door Mexicaanse immigranten bewoonde wijk Huntington Park. Regisseuse Guerrero is zelf in een soortgelijke wijk opgegroeid en jarenlang actief geweest als buurtwerker in vergelijkbare wijken. Ze probeert het geluid van de Chicana-gemeenschap te laten horen; niet door stereotypes als jeugdbendes of geweld te tonen, maar juist het dagelijkse, niet direct spectaculaire bestaan te verbeelden dat zoveel immigranten leiden. Hardwerkend, een beter leven voor... » meer lezen
Todos tus muertos (Carlos Moreno, 2011): stapels doden in onverschillig Colombia
De dagelijkse routine van de eenvoudige boer Salvador wordt bruut verstoord als blijkt dat iemand een berg lijken op zijn land heeft gedumpt. Over zijn toeren haast Salvador zich naar het dorp om verslag te doen van de massamoord. De burgemeester en de korpschef willen niets weten van de lijken, die de verkiezingen misschien in gevaar kunnen brengen. Bang voor een publiek schandaal, wringen ze zich in allerlei bochten om de moorden geheim te houden. Ondertussen brandt de zon, zoemen de muggen, rinkelt de telefoon onophoudelijk en voelen ze de hete adem... » meer lezen
Norteado (Rigoberto Pérezcano, 2009): stille immigratie uit Mexico
Speelfilmdebuut waarin de Mexicaan Andrés verschillende pogingen onderneemt om illegaal de grens met de Verenigde Staten over te steken. Intussen sluit hij vriendschap met twee vrouwen die hem wat werk en een slaapplek geven in een winkeltje, precies naast de enorme muur die hem van zijn doel moet weerhouden. Na een aantal documentaires (bijvoorbeeld XV en Zaachila (2002) en El niño y sus necesidades básicas (1999)) debuteert Rigoberto Perezcano als fictieregisseur met de bescheiden maar intense speelfilm Norteado. Het is duidelijk te merken dat de regisseur een documentair filmoog heeft,... » meer lezen
El lugar más pequeño (Tatiana Huezo, 2011): El Salvadors zwarte geschiedenis
Twee decennia na de burgeroorlog in El Salvador keren overlevenden terug naar hun verwoeste bergdorp. Documentaire over de kracht, moed en levenslust van mensen die alles verloren. Ook over hun vermogen om zingend en hard werkend een nieuw leven op te bouwen. Om het heden te verklaren, moet je eerst het verleden begrijpen. El Salvador heeft twintig jaar na het officiële einde van de twaalf jaar durende burgeroorlog nog steeds de hoogte misdaadcijfers van Centraal-Amerika. Volgens onderzoek is het wantrouwen in de maatschappij nog altijd groot, en is geweld na... » meer lezen
El premio (Paula Markovich, 2011): pijnlijke herinneringen aan Argentinië
De zeven jaar oude Ceci woont samen met haar moeder in een bouwvallig strandhuisje aan de Argentijnse kust. Dat haar gezinssituatie niet dezelfde is als die van haar klasgenootjes, moet ze koste wat kost geheim houden in El premio, een beklemmende speelfilm over een meisje dat eind jaren zeventig opgroeit tijdens de militaire dictatuur in Argentinië. Een jong meisje probeert op ouderwetse rolschaatsen door het zand te ploegen. Het is grijs, het stormt en het lukt niet. Verwaaid komt ze een armetierig huisje binnen, direct aan het strand, waar zij... » meer lezen
Uruguays omgang met het verleden. ’25 Watts’ en ‘Whisky’: twee generaties zonder toekomst in zicht
In dit artikel worden twee hedendaagse Uruguayaanse films besproken: 25 Watts en Whisky, beiden van twee jonge Uruguayaanse regisseurs die misschien wel de stem van een verloren generatie Uruguayanen vertolken.
Paloma de Papel van Fabrizio Aguilar en het naoorlogse verwerkingsproces van Peru
Paloma de Papel van Fabrizio Aguilar en het naoorlogse verwerkingsproces van Peru: Jongeren op de weg van herinnering, verzoening en identiteit op zoek naar een nieuwe toekomst (2009)
Lima in Beeld in de films ‘Dioses’ en ‘Chicha tu madre’
Lima in Beeld in de films Dioses en Chicha tu madre: Verschillende vertellingen over de Peruaanse nationale identiteit (2009)
Abel (Diego Luna, 2010): vaderloos Mexico verbeeld
De jonge Mexicaanse acteur Diego Luna, die vooral bekend is geworden door zijn sterke rol in Y tu mamá también, heeft zich sinds korte tijd gestort op een carrière als regisseur. Met Abel zet hij een indrukwekkend debuut neer, wat mede te danken is aan de fantastische acteerprestaties van de jonge Christopher Ruíz-Esparza die Abel vertolkt. Zijn werkelijke broertje Geraldo speelt Paul, de jongere broer van Abel. De twee ontroeren in elke scène en dragen ondanks hun onervarenheid in het acteren, de halve film. De andere helft is toe te... » meer lezen
