Na zijn werk speelt de jonge docent rechten Antonio Yammara graag een potje carambole in een van de rokerige biljartzalen in het centrum van Bogotá. Regelmatig wordt hij er uitgedaagd door ene Ricardo Laverde, een zwijgzame man van middelbare leeftijd. Op een dag toont Laverde Yammara een cassettebandje en vraagt hem of hij toevallig een plek kent waar hij het in alle rust kan beluisteren. Yammara neemt Laverde mee naar het Casa de Poesía, het voormalige huis van fin de siècle-dichter José Asunción Silva, waar literatuurliefhebbers zich in zachtleren zetels... » meer lezen
In juni 2003, nauwelijks een maand voor zijn dood, nam Roberto Bolaño deel aan een bijeenkomst van Latijns-Amerikaanse romanciers in Sevilla. De doodzieke schrijver las er de tekst ‘Los mitos de Chtulhu’ voor, maar eigenlijk had hij een toespraak voorbereid over de ‘nieuwe Latijns-Amerikaanse literatuur’. In ‘Sevilla me mata’ − de postuum gepubliceerde tekst van die nooit gehouden toespraak − overschouwt Bolaño de nieuwe generatie Latijns-Amerikaanse schrijvers. “Het panorama is veelbelovend”, besluit hij, “zeker wanneer je het vanop een brug bekijkt. Minstens vijfentwintig schrijvers steken hun kop boven het overvloedige... » meer lezen
“Gebruik dat woord maar niet”, repliceert het anonieme hoofdpersonage van 35 Doden wanneer iemand het woord ‘toekomst’ in de mond neemt. Zijn aangeboren afkeer van de term doet denken aan Ferdinand Bardamu’s legendarische statement “je ne crois pas à l’avenir”. Of Sergio Álvarez (°1965, Bogotá) Célines meesterwerk gelezen heeft, is onzeker, maar in 35 Doden neemt hij de lezer alleszins mee op een reis naar het einde van de Colombiaanse nacht. Het minste dat je van Álvarez’ roman kan zeggen, is dat hij blijk geeft van monumentale aspiraties. Jarenlang werkte... » meer lezen
Essay eerder verschenen in De Leeswolf 2 (2013): 95-99 en 4 (2013): 236. Kijk toch eens om u heen, het bloed wordt vergoten in stromen, en ook nog eens op zo’n uitbundige manier, alsof het champagne is. Dostojevski, Aantekeningen uit het ondergrondse Aan welluidende plaatsnamen geen gebrek in Colombia. Het geboortedorp van Gabriel García Márquez spant zonder twijfel de kroon: Aracataca, vijf lettergrepen die ratelen als een guacharaca, het raspinstrument dat gebruikt wordt in de traditionele Colombiaanse muziekgenres vallenato en cumbia. Of ratelen ze als een mitrailleur? Hoe dan... » meer lezen
Het Spaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken geeft een negatief reisadvies voor Colombia, zo meldt de Colombiaanse krant El Espectador. Via ABC, een Spaans nieuwsportaal, riep het Ministerie Spaanse vakantiegangers in een artikel genaamd ‘Países adonde mejor no ir de vacaciones este verano’ (‘Landen waarnaar je beter niet op vakantie kunt gaan deze zomer’) op deze zomer niet naar Colombia af te reizen wegens een verslechtering van de veiligheid. In de oproep werden in totaal acht landen afgeraden, waaronder Egypte en Turkije. Ook in Mexico wordt opgeroepen extra voorzichtig te zijn... » meer lezen
Wanneer ik een onbekend land (in Latijns-Amerika maar ook elders) bezoek, is het eerste wat ik bij aankomst doe, een lijstje aanmaken met lokale gerechten. En dan vooral de juiste namen bij de juiste gerechten, want op sommige plekken kan het knap lastig zijn de goede benamingen te onthouden. In Latijns-Amerika kan een vergelijkbaar gerecht op tien verschillende plekken wel tien verschillende namen hebben. Ook kan eenzelfde naam op een andere plek een heel ander gerecht zijn! In Bogotá waren de eerste weken vooral die benamingen moeilijk te onthouden. Het... » meer lezen
The 1997 movie ‘Wag the Dog’ is a must-see for anyone interested in politics and public opinion making. For those of you unfamiliar with the movie: its plot revolves around a Hollywood film producer’s attempt to stage a fake war between the US and Albania to distract the electorate’s attention from a sex scandal involving the president. Winifred Ames: Why Albania? Brean: Why not? Winifred Ames: What have they done to us? Brean: What have they done FOR us? What do you know about them? Winifred Ames: Nothing. Brean: See?... » meer lezen
The food and cooking of Peru, Flor Arcaya de Deliot The food and cooking of Colombia and Venezuela, Patricia McCausland-Gallo Hoewel de Peruaanse keuken binnen Peru en daarbuiten een onmiskenbare traditie geniet, weten we er in Nederland vrij weinig van, behalve misschien dat ze in Peru cavia’s eten. Maar waar in Nederland en België nog wel een handjevol Peruaanse restaurants te vinden zijn, is van de Colombiaanse en Venezolaanse keuken zo mogelijk nog minder bekend. En dat is jammer! Onlangs zijn twee Engelstalige kookboeken verschenen die deze keukens introduceren aan een... » meer lezen
Hoewel de Peruaanse keuken binnen Peru en daarbuiten een onmiskenbare traditie geniet, weten we er in Nederland vrij weinig van, behalve misschien dat ze in Peru cavia’s eten. Maar waar in Nederland en België nog wel een handjevol Peruaanse restaurants te vinden zijn, is van de Colombiaanse en Venezolaanse keuken zo mogelijk nog minder bekend. En dat is jammer! Onlangs zijn twee Engelstalige kookboeken verschenen die deze keukens introduceren aan een breed (niet-latino) publiek: The food & cooking of Peru en The food and cooking of Colombia and Venezuela. Deze... » meer lezen
Buñuelos worden op elke straathoek in Colombia verkocht, soms zo klein als een abrikoos, soms zo groot als een flinke perzik. Mensen kopen ze op straat of maken ze zelf thuis, want de ingrediënten die je nodig hebt voor deze zachtzoete kaasballetjes, heb je eigenlijk altijd wel in huis. Alleen het meel van cassave of yuca, hier ook wel tapiokmeel genoemd, is waarschijnlijk in een Nederlandse keuken niet standaard aanwezig. In tropische winkels of Indonesische toko’s kun je het meel makkelijk vinden. Je kunt ook in plaats van meel zelf geschilde yuca raspen en dat... » meer lezen
Changua is een soep die in Colombia wordt gegeten als ontbijt. Toen iemand mij uitlegde wat changua was, vond ik het zo’n vreemde combinatie van ingrediënten dat ik het wel moest proberen. Warme melk met ei, lente-ui en koriander, en dat ook nog als ontbijt. Dat kón gewoon niet lekker zijn. Ik was dan ook aangenaam verrast toen ik mijn eerste changua probeerde: het was verrassend lekker! Toen ik in Bogotá woonde at ik het regelmatig als ontbijt, al is het soms even zoeken voor je een plek vindt waar ze... » meer lezen
In een metropool als Bogotá, met meer dan 7,5 miljoen inwoners; waar het verkeer voorbij raast, lijken de mensen op eerste gezicht geen tijd te hebben voor stadslandbouw. Niets blijkt minder waar, want in vijf van de twintig wijken van de Colombiaanse hoofdstad zijn de afgelopen jaren projecten ontstaan om mensen te stimuleren hun eigen groente en fruit te verbouwen. Helena Villamil is initiatiefnemer van een stadstuin in het centrum. Ze is al vijf jaar intensief bezig met het onderhouden van haar tuin en vooral met het opleiden... » meer lezen