conSentido op Facebook 
conSentido op Twitter 
Recensies
Eend of konijn?
Recensie van Doelwit in de nacht van Ricardo Piglia Eerder verschenen in De leeswolf 9 (2013): 593 Argentinië, begin jaren zeventig. Terwijl het land zich opmaakt voor de terugkeer van de populistische ex-president Juan Domingo Perón, raakt een anoniem dorp in de ban van een opmerkelijke buitenlander. Wat brengt Tony Durán, een Porto Ricaanse mulat die opgroeide in de Verenigde Staten, in godsnaam tot in de eindeloze pampa’s? Is hij werkelijk helemaal tot daar gekomen om de vurige tweelingzusjes Ada en Sofía Belladona op te zoeken? Het mysterie zwelt... » meer lezen
Ensemble Moxos: Barok uit Bolivia
Barok, een term die we meestal associëren met kerken van ingewikkelde architectuur, paleizen, kostuums à la Marie Antoinette, pruiken en decadentie. Als muziek roept barok iets pompeus op, met een overvloed aan violen van verschillende groottes of dramatische pianosolo’s. Barokmuziek uit Latijns-Amerika? Een combinatie die nauwelijks binnen deze beschrijving lijkt te passen. In het noordoosten van Bolivia, in de uitgestrekte vlakten die aan de Amazone grenzen, ligt San Ignacio de Moxos, een klein dorpje als ieder andere in de regio. Een plein als kern met een typische Jezuïetenkerk; eenvoudige contouren, ondersteund... » meer lezen
Mercedes Sosa: de stem van Latijns-Amerika
Met het overlijden van de Argentijnse folkzangeres Mercedes Sosa in 2009 verloor Latijns-Amerika een belangrijke stem. Niet alleen haar kenmerkende zangstem, maar ook haar proteststem; gedurende haar hele carrière nam Mercedes Sosa het op voor het onderdrukte en in armoede levende deel van het Latijns-Amerikaanse volk. Altijd bleef ze naturel en bescheiden, en verdedigde zij ‘haar’ Latijns-Amerika, soms met gevaar voor eigen leven. In de documentaire Mercedes Sosa: la voz de Latinoamérica heeft de Argentijnse regisseur Rodrigo Vila het leven van de diva die geen diva was in beeld gebracht... » meer lezen
Narco Cultura: verheerlijking van de vernietigende narco-cultuur in Mexico
Voor een groeiende groep Mexicanen en Latino’s in de Verenigde Staten, zijn ’s lands grootste drugshandelaren verworden tot heroïsche figuren, voorbeelden van succes en roem die een uitweg uit de marge belichamen. Een nieuwe ‘Amerikaanse droom’, een manier om hogerop te komen. Terwijl in Mexicaanse grenssteden zoals Ciudad Juárez de drugsoorlog dagelijks dodelijke slachtoffers eist, vieren de Latinos in Los Angeles het ‘narco’-leven in al haar facetten. De Israëlische journalist en filmmaker Shaul Schwarz besloot dit verhaal te vertellen nadat hij in Los Angeles op een feest was waar gedanst... » meer lezen
Special Colombiaanse literatuur: Evelio Rosero: De drie Lilia’s
Laat u niet misleiden door de kleurrijke kaft, de fleurige titel en de dwangmatige vergelijking met García Márquez op de cover: allemaal geforceerde marketingtrucs die de simplistische, exotische beeldvorming rond de Latijns-Amerikaanse maatschappij en literatuur in stand houden en dus volledig voorbijgaan aan de complexiteit van een continent waar het woord ‘diversiteit’ dagelijks een nieuwe dimensie krijgt. De originele titel van De drie Lilia’s luidt Los almuerzos (‘De middagmalen’), en de korte roman speelt zich af in de stad waarvan García Márquez altijd al een afkeer heeft gehad, het kille... » meer lezen
Special Colombiaanse literatuur: Juan Gabriel Vásquez: Het geluid van vallende dingen
Na zijn werk speelt de jonge docent rechten Antonio Yammara graag een potje carambole in een van de rokerige biljartzalen in het centrum van Bogotá. Regelmatig wordt hij er uitgedaagd door ene Ricardo Laverde, een zwijgzame man van middelbare leeftijd. Op een dag toont Laverde Yammara een cassettebandje en vraagt hem of hij toevallig een plek kent waar hij het in alle rust kan beluisteren. Yammara neemt Laverde mee naar het Casa de Poesía, het voormalige huis van fin de siècle-dichter José Asunción Silva, waar literatuurliefhebbers zich in zachtleren zetels... » meer lezen
Special Colombiaanse literatuur: Antonio Ungar: De presidentskandidaat
In juni 2003, nauwelijks een maand voor zijn dood, nam Roberto Bolaño deel aan een bijeenkomst van Latijns-Amerikaanse romanciers in Sevilla. De doodzieke schrijver las er de tekst ‘Los mitos de Chtulhu’ voor, maar eigenlijk had hij een toespraak voorbereid over de ‘nieuwe Latijns-Amerikaanse literatuur’. In ‘Sevilla me mata’ − de postuum gepubliceerde tekst van die nooit gehouden toespraak − overschouwt Bolaño de nieuwe generatie Latijns-Amerikaanse schrijvers. “Het panorama is veelbelovend”, besluit hij, “zeker wanneer je het vanop een brug bekijkt. Minstens vijfentwintig schrijvers steken hun kop boven het overvloedige... » meer lezen
Special Colombiaanse literatuur: Sergio Álvarez: 35 Doden
“Gebruik dat woord maar niet”, repliceert het anonieme hoofdpersonage van 35 Doden wanneer iemand het woord ‘toekomst’ in de mond neemt. Zijn aangeboren afkeer van de term doet denken aan Ferdinand Bardamu’s legendarische statement “je ne crois pas à l’avenir”. Of Sergio Álvarez (°1965, Bogotá) Célines meesterwerk gelezen heeft, is onzeker, maar in 35 Doden neemt hij de lezer alleszins mee op een reis naar het einde van de Colombiaanse nacht. Het minste dat je van Álvarez’ roman kan zeggen, is dat hij blijk geeft van monumentale aspiraties. Jarenlang werkte... » meer lezen
Aquí y allá (Antonio Méndez Esparza, 2012): hier, daar en nergens in Zuid-Mexico
De Midden-Amerikaanse immigrant in de hoop op een beter bestaan in het veelbelovende Noorden kennen we inmiddels uit verschillende films, met vele gezichten. Bij de jonge vader Pedro uit het Mexicaanse Aquí y allá (‘Hier en daar’) ligt de focus net anders: hij is een terugkerende emigrant die net als velen met hem zijn geluk probeerde te beproeven boven de grens in de hoop met een volle portemonnee terug te keren naar Mexico. De film begint als hij na een paar jaar thuiskomt bij vrouw en twee dochters, die laatste... » meer lezen
Grande Andrés (te quiero)
Andrés Calamaro. No sé si es su nombre o sus lentes de sol las que le dan una mirada dulce y firme a la vez. O tal vez el acento argentino jugoso y la manera desenvuelta de hablar. Pero Andrés es grande. Algo que claramente también les pareció al cautivado público del coliseo General Rumiñahui en Quito el 15 de junio, que estuvo persistiendo durante todo el concierto: “Olé, olé, olé Andrés.” Y los hinchas tenían toda la razón. Más que un concierto de uno de los íconos del rock... » meer lezen
‘Zwart ijs’
Recensie van Zwart ijs van Bernardo Fernández Eerder verschenen op bibliotheek.be Het zal niemand ontgaan zijn dat er in Mexico een bloederige drugsoorlog woedt. Logischerwijs inspireert die problematiek ook meer dan een schrijver. De welig tierende ‘narcoliteratuur’ kan grosso modo in twee groepen onderverdeeld worden: enerzijds zijn er de literaire romans, die de ‘narcocultuur’ onder de loep nemen en stilstaan bij de oorzaken en gevolgen van het virus dat de Mexicaanse maatschappij aanvreet. Zo gunt ‘Kroniek van een hofzanger’ van Yuri Herrera ons bijvoorbeeld een blik in de innerlijke... » meer lezen
Después de Lucia: onmacht en onrecht in Mexico
De Mexicaanse film Después de Lucia is een confronterend drama over pesterij op een middelbare school dat nog lang nadreunt. Regisseur Michel Franco laat in zijn derde speelfilm geen enkel lichtpuntje aan het einde van de tunnel schijnen. Pesten heeft in deze huiveringwekkende gitzwarte film verregaande consequenties voor personages en kijkers. Net als in andere verhalen over pesten gaat Después de Lucía over een jong, mooi maar stil meisje, een nieuweling op school die de fout begaat zichzelf in een kwetsbare positie te zetten ten opzichte van haar klasgenoten.... » meer lezen
Doméstica: de vanzelfsprekendheid van de Braziliaanse dienstmeid
Op het LAFF 2013 was de al eerder op het IDFA vertoonde Braziliaanse documentaire Doméstica (Brazilië, 2012) van Gabriel Mascaro te zien, over het fenomeen van de Braziliaanse huishoudelijke hulp. In de documentaire tonen zeven tieners uit verschillende lagen van de Braziliaanse samenleving een portret van hun huishoudelijke hulp, en haar plek in hun huis en hart. Dit doen ze onder begeleiding van regisseur Mascaro, aan de hand van vragen en beeldmateriaal. Zeven verhalen krijgt de kijker te zien. Zeven huishoudelijk werkers (zes vrouwen en één man) – in interactie met de gezinnen waar ze werken en... » meer lezen
El muerto y ser feliz: zwartkijken op Argentijns verleden
Zoals te lezen in één van onze verslagen van het Latin American Film Festival van mei 2013, hebben oudere personages de afgelopen jaren hun intrede gedaan in de Latijns-Amerikaanse cinema. Waar hiervóór adolescenten met hun vraagstukken de Latijns-Amerikaanse films domineerden, nemen de laatste tijd opvallend veel 50-plussers het roer over. Zoals we ook al hebben kunnen lezen, nemen de ouderen de kijker onherroepelijk mee terug naar het verleden. Zo’n recente film is de Argentijnse road-movie El muerto y ser feliz (Javier Rebollo, 2012), waarin het gaat om achteromkijken en het... » meer lezen
