conSentido op Facebook 
conSentido op Twitter 
Recensies
Tiempos menos modernos (Simón Franco, 2011): niet zo modern Argentinië
De Engelse titel van Tiempos menos modernos (Simón Franco, 2011) luidt Not so Modern Times, een verwijzing naar Modern Times, de klassieker van Charlie Chaplin uit 1936, waarin de industrialisatie en anonimiteit van het moderne leven op satirische wijze wordt bekritiseerd. Het leven van hoofdpersoon Payaguala in deze Argentijnse film, bijna tachtig jaar later verfilmd, heeft niets weg van de groteske samenleving waar Chaplin kritisch tegenover stond. Totdat daar op een dag verandering in komt, en industrialisatie en globalisering in deze films ook thema’s worden. De film vertelt het verhaal van Ramiro... » meer lezen
Sabor Latino: Peruaanse fusion bij Mashua
Mashua is een in het Andesgebied voorkomende soort aardappel, en ook een stijlvol en strak uitziend restaurant op de Prinsengracht in Amsterdam, waar wij voor een nieuwe restaurantrecensie op bezoek gingen. Misschien wil het restaurant met deze naam een soort regionale zeldzaamheid suggereren als het om eten gaat, en dat blijkt een terechte suggestie te zijn. Alle eters aan onze tafel vielen letterlijk stil van de smaaksensatie van elk van de verschillende gerechten die ons werden opgediend. In hartje Amsterdam, op spuugafstand van de Leidsestraat bevindt zich dit moderne restaurant,... » meer lezen
Reportero (Bernardo Ruiz, 2012): hoge prijs voor onafhankelijk pers in Mexico
Sommige documentaires ontlenen hun bestaansrecht direct aan het verhaal dat ze vertellen. Reportero is er zo een, door een dringend pleidooi voor persvrijheid te houden en te tonen dat dit op sommige plekken alles behalve vanzelfsprekend is. Regisseur Bernardo Ruiz vertelt het verhaal van het Noord-Mexicaanse weekblad Zeta, dat sinds 1980 bestaat en regionale misdaad, misstanden uit de lokale politiek en de onwaarschijnlijk grote narco-invloed aan de kaak stelt. Helaas niet zonder gevolgen voor het dappere team van medewerkers. Reportero beschrijft de opgang van het weekblad, in het leven geroepen... » meer lezen
Ánima Buenos Aires: geestig en grimmig Argentinië in getekend vierluik
Dat animatie zo veel meer is dan Disney en Pixar, wordt elk jaar getoond op het Holland Animation Film Festival. Een van de lange films in 2013 is Ánima Buenos Aires, bestaande uit vier korte verhalen (van ongeveer twintig minuten) over Buenos Aires, ‘net zo divers als de stad zelf’. Inderdaad zijn de verhalen uiteenlopend, weliswaar gekenmerkt met telkens duidelijk overkoepelende thematiek. De film is samengesteld en geproduceerd door María Verónica Ramírez, ook verantwoordelijk voor de originele introductie die voorafgaand aan elke film terugkeert en een graffitisjabloon toont van een tangodansend paar dat in... » meer lezen
Uma História de Amor e Fúria: alternatieve geschiedenis van zes eeuwen Brazilië
In de Braziliaanse animatiefilm Uma Historia de Amor e Fúria van journalist, politicoloog en filmmaker Luiz Bolognesi wordt verhaald over ‘liefde en furie’ die de grenzen van tijd overstijgen. Dit gegeven doet denken aan het recente Cloud Atlas, maar is in Uma Historia… een stuk beter te volgen. De protagonist doorkruist bijna zeshonderd jaar Brazilië in een zich telkens herhalende geschiedenis, waarmee de film toont dat elke tijd dezelfde verschrikkingen van onrecht en onderdrukking kent. Maar ook dat sommige liefdes zo sterk zijn dat ze de tand des tijds altijd overleven. Het verhaal speelt zich steeds af... » meer lezen
De volgorde der ervaringen
Recensie van Het verdwenen jaar van Salvatierra van Pedro Mairal Eerder verschenen in De leeswolf 7 (2012): 451 Wereldwijd worden jonge romanschrijvers alsmaar vaker onthaald als betrof het de nouveau Beaujolais. In Latijns-Amerika is dat niet anders. Onder de naam ‘Bogotá39’ maakte een vakjury in 2007 een selectie van 39 schrijvers van onder de 39 jaar die de toekomst van de continentale letteren zouden kleuren. De laureaten werden samengebracht op een festival en hun verhalen werden gebundeld in een bloemlezing. Mede dankzij de aan ‘Bogotá39’ verbonden promotie vinden velen onder... » meer lezen
Boteco Lúcio: Braziliaans fusioneten in Amsterdam-Zuid
Een traditionele Braziliaanse feijoada naast een lokaal Hollands lam: restaurant Boteco Lúcio in Amsterdam serveert naar eigen zeggen “een creatieve mix tussen de Braziliaanse en Europese keuken”, en dat klopt behoorlijk. Het restaurant, dat niet direct opvalt tussen de vele eetgelegenheden, bestaat ruim een jaar en gaat onder bezielende leiding van chef-kok Lúcio Fiúza. Deze Braziliaan was eerder chef-kok in en eigenaar van verschillende restaurants in Brazilië, Venezuela en El Salvador. Hij maakt zoveel mogelijk gebruik van biologische producten en maakt het liefst alles zelf. Na zijn Latijns-Amerikaanse omzwervingen kwam... » meer lezen
De laatste flaneuse
Recensie van Valse papieren van Valeria Luiselli Eerder verschenen in De Leeswolf 8 (2012): 518-519 ‘De doctorandus krijgt zijn onderwerp van mij op, een onderwerp van nul en gener waarde, hij gaat onder mijn toezicht zijn proefschrift schrijven, waar geen mens behoefte aan zal hebben, zal het in een oervervelende discussie verdienstelijk verdedigen en dan een doctorsgraad verwerven, waar hij niets aan heeft’. Hoewel de verteller van Tsjechows Een vervelende geschiedenis hier wel op erg scherpe wijze vooruitloopt op het huidige overschot aan doctoraten, plaatst nagenoeg elke doctorandus wel... » meer lezen
NO (Pablo Larraín, 2012): Chile, la alegria ya viene!
In oktober 1988 verrasten de inwoners van Chili de wereld door met ruim 55% ‘nee’ te stemmen tegen een nieuwe termijn van dictator Augusto Pinochet, die al vanaf 1973 aan de macht was. De murw geslagen bevolking van Chili werd geraakt door de positieve campagne die de oppositie voerde voorafgaand aan het referendum dat Pinochet zelf had uitgeroepen. Tegen ieders verwachting in lukte het de oppositie om in hun schaarse zendtijd het volk te overtuigen van een ‘nee’ tegen nog eens acht jaar Pinochet. De film NO, van de Chileense... » meer lezen
Tres (Pablo Stoll Ward, 2012): subtiele toenadering in Uruguay
Het Uruguayaanse filmduo Pablo Stoll en Juan Pablo Rebella, vaak liefkozend als ‘de twee Pablo’s’ aangeduid, ontving wereldwijd veel lof voor hun debuutfilm 25 Watts (2001) en diens opvolger, Whisky (2004). Binnen Uruguay werd juichend gereageerd op deze jonge cineasten die de tot dan toe nauwelijks bestaande nationale cinema van glans voorzagen en het land inhoudelijk een spiegel voorhielden. Dat de films niet licht opgevat dienen te worden maar heel veel over Uruguay vertelden, heb je hier kunnen lezen. Hun geplande derde film, toepasselijk Tres genaamd, werd na de tragische... » meer lezen
De kunst van de verrijzenis
Recensie van De christus van Elqui van Hernán Rivera Letelier Eerder verschenen in De Leeswolf 6 (2012): 378-379 ‘Alleen de Schepper heeft de macht doden tot leven te wekken’, zegt Domingo, alias de christus van Elqui, tegen een paar mijnwerkers die komen aangesjouwd met het levenloze lichaam van een van hun kameraden. Na lang aandringen stemt de amateurprediker toe een poging te ondernemen om de dode door middel van zijn gebeden te reanimeren. Wanneer de dode een vinger beweegt, kunnen zijn kameraden hun lach niet meer inhouden en beseft... » meer lezen
Jaguars in de boter
Recensie van De toespraken van de bekkenknijper van Julio Cortázar Eerder verschenen in De Leeswolf 1 (2012): 14-15 Alles moet steeds sneller, compacter en flitsender: een gunstiger tijdgeest voor een revival van het kortverhaal is nauwelijks denkbaar. Maar is het in het geval van het Nederlandse taalgebied niet gepaster te spreken over een eerste echte opleving? Terwijl de roem van een behoorlijk aantal Spaanstalige en Angelsaksische schrijvers gestoeld is op kortverhalen, zijn de voorwaarden voor het kweken van een kortverhalentraditie hier nooit echt aanwezig geweest. Hoewel zoals overal ook... » meer lezen
Sabor Latino: Caribisch eten bij Planet Rose
Niet hip of oubollig, ‘authentiek’ Latijns-Amerikaans en laaggeprijsd zonder goedkoop aan te voelen. Muziek die perfect past bij het eten en een kokkin die zelf langs de tafels gaat om te serveren en te vragen of alles naar wens is. Waar vind je dit nog? Bij Planet Rose, zo blijkt; het naar eigen zeggen eerste Caribische restaurant van Nederland. In Jamaicaanse sferen vertoeven is het hier vlak achter de Amsterdamse Kinkerstraat: het interieur ziet groen en geel van de Jamaicaanse vlaggen, er wordt Engels gesproken met mooie Jamaicaanse tongval door... » meer lezen
Sabor Andino in Antwerpen
Vorige week stond Lima in het teken van de Peruaanse Mistura-week, een zevendaagse culinaire ervaring waarbij chefs het Peruaanse volk op heerlijke nationale lekkernijen trakteren. Eten van alle smaken en prijzen, met de bedoeling het nationale culinaire erfgoed onder de aandacht te brengen. Vele kilometers daarvandaan konden we deze bijzonder smaakvolle week niet aan ons voorbij laten gaan; een perfecte gelegenheid om heerlijk Peruaans te gaan eten. Omringd door studentencafés, Spaanse en Portugese barretjes en de haven van Antwerpen, ligt Sabor Andino, het enige Belgisch-Peruaanse restaurant van het land. Al... » meer lezen
Het schroeiende heden
Recensie van Zeven manieren om een kat te doden van Matías Néspolo Eerder verschenen in De Leeswolf 7 (2011): 505 ‘Ik hoor een geluid als van een dor takje dat breekt’, vertelt het hoofdpersonage Gringo op de eerste pagina van Zeven manieren om een kat te doden. Wat knakt, is de nek van een kat. Vervolgens vilt Gringo’s vriend Chueco het beestje en legt hij het op de barbecue. Het is dus meteen duidelijk dat de debuutroman van de Argentijn Matías Néspolo (°1975) niet geschikt is voor lezers met een... » meer lezen
