Zomer in Latino Amsterdam

20-07-2012 door Ruby Sanders

Ondanks de tot nu toe vrij vruchteloze Hollandse zomer, belooft het goede weer er eindelijk aan te komen. En ondanks de vele regen; omhoog gevouwen kragen en klagende mensen, voelde Amsterdam de afgelopen weekenden in juli op momenten toch opvallend zwoel aan. Wie goed luisterde, hoorde uit verschillende hoeken van de stad tropische klanken komen. Met het agendaoverzicht in de hand kon de conSentido-redactie precies uitvinden welke klanken waarvandaan kwamen en zo toch nog de warmte opzoeken. Het begon al met het Amsterdam Roots Festival. Net als andere jaren wijdde de Melkweg enkele avonden aan het festival met verschillende acts vanover de hele wereld. De zaterdag was dit jaar Caribisch gekleurd met Celso Piña en Gente de Zona.

De accordeonist Celso Piña werd geboren in Monterrey, Mexico, en al meer dan dertig jaar speelt deze ‘Rebelde del Acordeón’ een tropische mix van Colombiaanse cumbia en Mexicaanse norteña, gemengd met een vleugje hiphop en reggae. Hij begon te spelen samen met zijn drie broers en in de vroege jaren tachtig keerden ze zich tot de música tropical, geïnspireerd door vallenato-sterren als Aníbal Velasquez. Ze richtten de groep Celso Piña y su Ronda Bogotá op en maakten in de loop der jaren talloze cd’s. Celso Piña speelt voor een gemêleerd publiek in de kleine zaal van de Melkweg deze avond, dat eerst wat onwennig reageert op zijn accordeonklanken. De toehoorders bestaan uit Hollanders, Cubanen, Mexicanen, Colombianen, Antilianen, kort, lang, jong, oud, uitbundig dansend of rustig met de voet tikkend en het hoofd knikkend in de hoek. Na een paar nummers heeft de swingende accordeonist op inmiddels middelbare leeftijd iedereen om zijn vinger gewonden. Hits als Cumbia Sobre el Rio en Aunque no seas conmigo worden door grote delen van het publiek uit volle borst meegezongen en niemand kan meer stil blijven staan. En dan moet de hoofdact van de avond nog beginnen!

In Alamar, zogezegd dé hiphopbuurt van Havana, kwamen de jongens van Gente de Zona (letterlijk: ‘mensen uit de wijk’) in 2000 bijeen. Ze mengden harde hiphop met dansbare reggaeton, doordrenkt door de immer aanwezige Cubaanse salsa: hun aanstekelijke ‘Cubaton’ was een feit. De jongens zijn buiten Cuba nog niet zo bekend als andere grote reggaetonformaties, maar in Havana worden hun nummers naar verluidt grijsgedraaid. Het is vanavond hun eerste Nederlandse optreden en er is flink uitgepakt. Tenminste, áls de jongens eindelijk ten tonele verschijnen, ruim anderhalf uur na het einde van Celso Piña. Waren ze nog even de stad in geweest? Het lijkt er wel op wanneer ze met donkere zonnebrillen en zelfverzekerde tred door de zaal naar binnen komen lopen. Als ze eenmaal op het podium staan, doet het er niet meer toe: hoofdpersonen Alexander Delgado, Yosdany en Fernando worden aan alle kanten bijgestaan door fantastische blazers, toetsenisten, percussionisten en dansers (al dan niet in dubbelrol) en hebben binnen een mum van tijd de zaal op zijn kop. De bas van de reggaeton beukt door de nummers maar wordt altijd bijgestaan door melodieuze salsa-elementen en energieke zang. De uitzonderlijk muzikale begeleiding bestaat uit net zulke guitige jongens als de drie hoofdpersonen en wisselen met gemak de toetsen voor de trombone, of het drumstel voor de piano. De fantastische, vrolijke en gespierde congaspeler wordt bijgestaan door drie blazers, en allen leggen net zo makkelijk hun instrumenten neer om het publiek te trakteren op een staaltje uidagende dansmoves. De jonge jongens weten in hun enthousiasme van geen ophouden en zijn twee uur later nog niet uitgespeeld – tot genoegen van het publiek, dat hits als ‘Qué bola’, ‘el Animal’, ‘(contigo) soñe’ en ‘Mamá me lo contó’ meezingt alsof het nooit anders gedaan heeft.

Vrijdag 13 juli organiseert Lleca – een stichting die theater maakt in een Nicaraguaanse gevangenis – een avond vol muziek, eten en drinken in de Dokhuis Galerie. Deels om geld op te halen voor het eigen goede doel, maar net zozeer om een leuke latino-avond te organiseren op een originele lokatie. Net als de heerlijke, met kaas en aardappelpuree gevulde quesadillas, staan er ook muzikaal een paar aangename verrassingen te wachten. De gelegenheidsformatie Nueva tradición brengt uitstekende narcocorridos ten gehore – liederen uit de krochten van de Mexicaanse muziek die de wereld van drugshandel, criminaliteit en bendes bezingen. Het trio met Nederlandse zanger zingt covers van onder andere de befaamde Los Tigres del Norte, maar ook Colombiaanse cumbia en Nicaraguaanse costeñas komen langs. Met dit repertoire treedt de groep maar heel zelden op, dus het is niet minder dan een eer te noemen hier bij te zijn. Een paar shots tequila later staat Humanos Magicos op het podium (dat toevallig zondag 9 juli ook op het Roots Festival te vinden was): vier muzikanten waarvan drie Mexicanen en een Italiaan, allen in Amsterdam woonachtig, spelen een inderdaad haast magische mix van rock ’n roll, Mexicaanse en Afrikaanse muziek. Volledig instrumentaal maar met volle overtuiging op de gitaren, zessnarige bas en drums spelen de jongens alsof er niemand anders in de zaal is. ‘Psychedelic desert rock’, zo wordt hun muziek ook wel omschreven en inderdaad, je krijgt spontaan zin om op de motor door de woestijn te scheuren, onderweg slechts stoppend om de waterpijp aan te steken en naar de sterrenhemel te kijken.

humanos mágicos

En dan zondag de 15e: polderromantiek van de bovenste plank in het Vondelpark. In het openluchttheater wordt ‘s middags een vrolijk publiek getrakteerd op een tangoconcert door Tango Extremo. De groep mixt verschillende muziekstijlen met elkaar waaronder klassiek, jazz en Braziliaanse muziek maar de tango is altijd het uitgangspunt. Hoofdman Ben van der Dungen op saxofoon wordt bijgestaan door prachtig accordeon- , contrabas- en pianospel. Voorzichtig beginnen de eerste stelletjes met hun voeten te schuifelen nadat een zo te zien professioneel danspaar het ijs heeft gebroken. Na een half uurtje staat het hele plein aan de voorkant van het podium vol dansende Amsterdammers, de één onwenniger dan de ander, maar allemaal met goede zin, en als dan ook nog de zon overtuigend doorbreekt is het zeker: wie zoekt zult vinden, de zomer in Amsterdam is nog lang niet verloren!

En dan te bedenken dat intussen alweer concerten van Sergio Mendes en Chico Trujillo voorbij zijn gekomen en, belangrijker: dat Molotov en Calle 13 de komende maanden nog op het programma staat: zo komen wij de zomer wel door!

meer informatie:

www.myspace.com/humanosmagicos
www.llega.org
www.tangoextremo.com
celso_elcacique.tripod.com/frame.htm
www.myspace.com/cubatongentedezona