Gisteren vond je op Facebook- en Twitterpagina’s van vele Mexicaanse jongeren foto’s van duimen met stembusinkt en hoopgevende berichten als “¡Yo voto por el cambio!” (Ik stem voor verandering!). Vandaag blijkt het omgekeerde waar. Hier en daar tref je volgend adagium van Milan Kundera aan: “La nación que pierde conciencia de su pasado, también va perdiendo gradualmente la conciencia de si misma.” (Een natie die zijn verleden vergeet, vergeet stap voor stap ook zichzelf.).
Vele Mexicanen voelen zich immers letterlijk en figuurlijk verslagen. De rechtse, conservatieve Enrique Peña Nieto (PRI) won de bitse verkiezingsstrijd namelijk met 38%, terwijl de linkse topfavoriet onder de jongeren, Andrés Manuel López Obrador (AMLO), 31% haalde en Josefina Vásquez Mota (PAN) 25%.
Of Mexico weer klaar is voor een zesjarig bewind van de meest corrupte partij uit de landsgeschiedenis – die twaalf jaar geleden maar liefst 70 jaar aan één stuk aan de macht was – valt af te wachten. Dat de straten vandaag en morgen zwart van het protesterende volk zullen kleuren, lijkt hoogstwaarschijnlijk. En terecht. Het Mexicaanse volk heeft de buik vol van corruptie en geweld. Ze hebben meer dan ooit recht op “el cambio”.
Jeroen van Gerven
Vooropgesteld dat ik ook niet op de PRI zou stemmen, vind ik het altijd een beetje vreemd om te protesteren tegen een verkiezingsuitslag. Er van uitgaande dat de verkiezingen (redelijk) eerlijk verlopen zijn, moet je je natuurlijk wel bij een uitslag neerleggen en de winnaar beoordelen op zijn daden.
Verder moet je een een beetje voorzichtig zijn om Peña Nieto rechts en conservatief te noemen. De PRI heeft niet zo’n duidelijke ideologie en staat ook onder invloed van belangrijke vakbonden. Het sociaal-economische beleid van peña Nieto zou best eens gematigd sociaal-conservatief kunnen uitpakken
Jetske
De afgelopen dagen heb ik diverse artikelen van jouw hand over de Mexicaanse verkiezingen gezien. Je spreekt over corruptie en fraude en wijst daarbij de PRI als de grote onbetrouwbare partij aan. Nu ben ik niet zo bekend met de politieke situatie, maar heb ik wel veel kennis over de Latijns-Amerikaanse politiek en heb ik het afgelopen jaar in Nicaragua gewoond. Fraude, corruptie en vriendjespolitiek is wijd verspreid in de regio en niet aan een bepaalde partij of politieke kleur verbonden.
Daarnaast wordt er gezegd dat arme mensen met voedsel en huizen zijn omgekocht. Maar is het niet altijd zo dat mensen uit eigenbelang stemmen? In hoeverre is dit dan corrupt te noemen?
Dat neemt natuurlijk niet weg dat het een zorgwekkende situatie is en dat ik blij ben dat je hierover bericht.